Walka z przędziorkami pod osłonami
Przędziorki są zaliczane do najgroźniejszych szkodników warzyw uprawianych pod osłonami. Do tych najbardziej uciążliwych należą przędziorek chmielowiec i przędziorek szklarniowiec. Ich żerowanie może wywołać wielkie szkody i prowadzić do znacznej obniżki plonów. Jakie są sposoby na zwalczanie przędziorków w warzywach?
Jakie szkody mogą wyrządzić przędziorki?
Przędziorek chmielowiec żeruje na spodniej stronie liści, wysysając z ich komórek soki. Objawy żerowania szkodnika widoczne są w postaci jasnych plam, które z czasem zwiększają swoją powierzchnię. Duże nasilenie przędziorka chmielowca prowadzi do zasychania liści i w konsekwencji ich opadania. Z kolei przędziorek szklarniowiec pod osłonami występuje najczęściej na wierzchołkowych partiach roślin i może rozwijać się przez cały rok. Objawami żerowania tego szkodnika są pojawiające się na liściach przebarwienia barwy żółto-brunatnej. Zwalczanie przędziorków w warzywach pozwala zapobiegać stratom plonów warzyw uprawianych pod osłonami.
Lustracje upraw
W obiektach pod osłonami warto prowadzić regularne lustracje upraw bezpośrednio po posadzeniu warzyw. W czasie wykonywanych lustracji szczególną uwagę zwracajmy na ślady żerowania przędziorków. W pierwszej kolejności należy kontrolować te miejsca, w których szkodniki występowały w poprzednim sezonie wegetacyjnym w największym nasileniu. To właśnie tam istnieje największe prawdopodobieństwo pojawienia się szkodnika. Podczas wykonywania lustracji zwracajmy również uwagę na:
- bezpośrednie okolice rur grzewczych,
- miejsca w pobliżu konstrukcji szklarni
- końce szklarni przy szybach, gdzie najczęściej pojawiają się chwasty.
Systematyczne lustracje są więc pierwszym etapem skutecznego zwalczania przędziorków w uprawach warzyw pod osłonami.
Walka przy pomocy dobroczynka szklarniowego
Biologiczna ochrona warzyw pod osłonami polega na wprowadzaniu do obiektów naturalnych wrogów szkodników. Należy do nich m.in. dobroczynek szklarniowy (Phytoseiulus persimilis). Introdukcja dobroczynka w uprawach pod osłonami (ogórki, pomidory) powinna odbywać się w miejscach najczęściej zasiedlanych przez przędziorki. Związane jest to z faktem, że wśród dobroczynków szklarniowych występuje zjawisko kanibalizmu, które widoczne jest w przypadku braku pokarmu. W uprawach pod osłonami (pomidory) przydatny może być również dziubałeczek mączlikowy (Macrolophus caliginosus). Jego nimfy z racji braku skrzydeł wykorzystuje się do zwalczania przędziorków.
Korzyści z biologicznej metody zwalczania przędziorków
Ochrona biologiczna warzyw zmniejsza możliwość nabywania przez przędziorki odporności na stosowane środki chemiczne, gdyż naturalni wrogowie żywią się wszystkimi stadiami rozwojowymi szkodników, niszcząc całe ich populacje. Przy wykorzystywaniu naturalnych drapieżców nie dochodzi, więc do nabywania odporności oraz przeżywania najsilniejszych osobników. Zwalczanie przędziorków w warzywach z wykorzystaniem metod biologicznych zwłaszcza wiosną, w okresie letnim oraz jesienią wydłuża okresy skuteczności wielu chemicznych środków ochrony roślin.
Kiedy zwalczać przędziorki metodą chemiczną?
Chemiczna metoda zwalczania przędziorków w warzywach powinna być stosowana w okresie letnim oraz jesienią. Może być także wykorzystywana jako wspomaganie ochrony biologicznej w przypadku bardzo dużego nasilenia szkodników. Do wspomagania ochrony warzyw polecamy akarycyd Kanemite 150 SC, który ma unikatowy mechanizm działania. Zawarty w nim acekwinocyl blokuje proces oddychania przędziorków, dzięki czemu hamuje rozwój tych szkodników na innym etapie niż substancje czynne akarycydów z innych grup chemicznych. Dzięki temu Kanemite to bardzo dobry produkt do rotacji. Zwalczanie przędziorków w warzywach metodą chemiczną wymaga stosowania określonych zasad i środków ostrożności. Stosując chemiczne środki ochrony roślin, należy uwzględniać m.in. progi ekonomicznej szkodliwości. Warto również pamiętać o precyzyjnym stosowaniu akarycydów tylko w tych miejscach, w których występują szkodniki. Stosowane środki powinny skutecznie działać na szkodniki, a jednocześnie być bezpieczne zarówno dla uprawianych pod osłonami warzyw, jak również dla organizmów pożytecznych.