Gatunki owadów zapylających
Pszczoła miodna (Apis mellifera)
Gatunek pszczół społecznych, żyjący w koloniach – rodzinach pszczelich, składających się z jednej matki, kilku dziesięciu tysięcy robotnic oraz okresowo z kilku tysięcy trutni (samców).
Bytuje na budowanych przez robotnice pionowych plastrach z czystego wosku, z obustronnie rozmieszczonymi komórkami służącymi do wychowu potomstwa i gromadzenia pokarmu. Charakteryzuje się polimorfizmem i polietyzmem wiekowym. Rodzina pszczela żyje w zamkniętych pomieszczeniach, w naturze najczęściej w dziuplach drzew, w hodowli w specjalnie do tego celu przystosowanych ulach.
Gatunek przystosowany jest do zapylania większości owadopylnych roślin uprawnych. Zimowanie rodziny pszczelej w kolonii powoduje, że wiosną plantacjom roślin wcześnie kwitnących można zapewnić odpowiednią liczbę owadów zapylających. Ponadto wierność kwiatowa, możliwość przewożenia rodzin nawet na znaczne odległości, a także stosunkowo duży zasięg efektywnego lotu zbieraczek po pokarm (1,5-2 km) sprawiają, że owady te są najważniejszymi owadami zapylającymi naszych upraw.
Trzmiel żółty (Bombus muscorum)
Gatunek z rodziny pszczołowatych. Zaliczany do pszczół właściwych, plemienia trzmiele (Bombini). W Polsce tak jak pozostałe gatunki trzmieli podlega ochronie częściowej.
Trzmiel ziemny (Bombus terrestris)
Należy do grupy trzmieli paskowanych. Zakończenie odwłoka jest biało owłosione. Cechą charakterystyczną gatunku są brunatnożółte przepaski. Samce posiadają czarno owłosioną głowę, a na ciele bardzo krótkie włosy. Długość ciała matek wynosi 20-23 mm, robotnic 11-17 mm, a samców 14-16 mm.
Matki pojawiają się od połowy marca (lub na początku kwietnia), robotnice i samce w czerwcu, a młode matki końcem czerwca i na początku lipca. Gatunek gnieździ się pod ziemią, w opuszczonych norach gryzoni, w szparach murów.
Lista pokarmowa trzmiela ziemnego zawiera ponad 570 gatunków roślin z około 70 rodzin botanicznych, w tym drzewa i krzewy owocowe.
Opracowana technologia hodowli gatunku pozwala na jego wykorzystanie także do zapylania roślin na plantacjach towarowych i pod osłonami.
Trzmiele są wyjątkowo odporne na niekorzystne warunki atmosferyczne. Pracują w czasie niepogody, wiatru, niskiej temperatury i opadów, nawet trwających dłużej. Wykonują loty wtedy gdy inne owady zapylające nie latają.
Trzmiel ogrodowy (Bombus hortorum)
Gatunek z rodziny pszczołowatych. Zaliczany do pszczół właściwych, plemienia trzmiele (Bombini). Żyje w większej części Europy w ogrodach i na terenach otwartych. Także w Australii. Gatunek liczny. Trzmiel ogrodowy jak i pozostałe trzmiele w Polsce podlega częściowej ochronie gatunkowej.
Trzmiel olbrzymi (Bombus fragrans)
Owad z rodziny pszczołowatych. Wyglądem bardzo przypomina trzmiela ozdobnego (Bombus distinguendus). W Polsce tak jak pozostałe gatunki trzmieli objęty ochroną częściową.
Trzmiel łąkowy (Bombus pratorum L.)
Gatunek z rodziny pszczołowatych. Zaliczany do pszczół właściwych, rodzaju trzmiel (Bombus). Występuje w Europie Środkowej i Północnej, dość licznie nawet w wyżej położonych regionach.
Występuje w szerokim spektrum zbiorowisk roślinnych, zarówno w parkach jak i na łąkach, polach i w ogrodach. Niespotykany jedynie w głębi lasów.
Samice trzmiela łąkowego wylatują z zimowych kryjówek wczesną wiosną wyszukując kwitnących wierzb. Zakładają gniazda w ukrytych miejscach: ptasich gniazdach, mysich norach, pod próchniejącymi pniami lub w starych budynkach (opuszczone stodoły lub inne budynki gospodarcze
Murarka ogrodowa (Osmia rufa)
Samice mają przeciętną długość 10–12 mm, a ich tułów i pierwsze 3 segmenty odwłoka są rdzawe lub rudoczerwone, pozostałe segmenty i głowa – czarne. Na brzusznej stronie odwłoka samicy znajduje się szczoteczka brzuszna służąca do zbioru i przenoszenia pyłku. Samiec, długości 8–10 mm, ma brązowy odwłok z lekkim metalicznym połyskiem, tułów żółtawy lub rdzawy i charakterystyczny pęczek białych włosków na głowie.
Jest to jeden z najpospolitszych wiosennych gatunków pszczół, których loty trwają od pierwszych dni kwietnia do końca czerwca Źródłem pokarmu dla murarki jest ok. 150 gatunków roślin w tym również uprawne. Odwiedza ona m.in. wszystkie gatunki drzew owocowych, porzeczki, maliny, truskawki, jeżyny, rzepak, wykę czy mniszek. Jest ona powszechna w ogrodach przydomowych i sadach.
Murarka zakłada gniazda w spróchniałych drzewach, drewnianych ścianach, belkach, słupach lub konarach, pustych łodygach roślin, takich jak: trzcina, ostrożeń, barszcz, czasami w pustych gniazdach os i pszczół, rzadziej w szczelinach skał i murów.