Żyto jest zbożem posiadającym dobrze rozwinięty system korzeniowy. Wpływa to pozytywnie na jego zdolność do pobierania wody z gleby. W porównaniu do innych zbóż ma również niższe wymagania glebowe. Dlatego cieszy się popularnością na słabszych i lżejszych ziemiach, na których inne zboża nie plonowałyby dobrze.

Żyto charakteryzuje bardzo dobra mrozoodporność. Umożliwia to uprawę nawet na terenach z bardzo mroźną zimą. Stanowisko glebowe pod uprawę żyta powinno charakteryzować się stałym pH, wynoszącym 5 i wyżej. Dzięki dobrze rozwiniętemu systemowi korzeniowemu, żyto poradzi sobie z chwilowymi suszami. Poradzi sobie także z pobraniem trudniej dostępnych składników pokarmowych. Wykazuje ono zatem najmniejszą wrażliwość na niedobory pierwiastków w porównaniu do innych zbóż.

Uprawa żyta nie wymaga szczególnych zabiegów odchwaszczania. Wystarczą zwykłe zabiegi ochronne wykonane już jesienią i kontynuowane na wiosnę. Uprawę żyta mogą zaatakować takie choroby jak rdza brunatna i fuzaryjna zgorzel podstawy źdźbła. Porażenie tą drugą jest szczególnie częste w sytuacji, gdy żyto siane jest w monokulturze zbożowej, czego należy unikać. Jeżeli plantacja żyta zostanie porażona przez któreś z tych chorób, można zastosować środki ochrony roślin dostępne na tej stronie.

Żyto – program uprawy

Jakie produkty i kiedy stosować?

Żyto – agrofagi

Zagrożenia i problemy w tej uprawie