Wzdymacz gruszowy

Typ agrofaga: Szkodnik

Epitrimerus piri

Wzdymacz gruszowy – występowanie i znaczenie gospodarcze

Jest monofagicznym roztoczem z rodziny szpecielowatych, występującym wyłącznie na gruszy. Wzdymacz gruszowy posiada wrzecionowate ciało koloru słomkowożółtego lub beżowego. Dorasta do 0,15 mm długości. Formą zimującą są samice, a miejscem ich zimowania szczeliny kory. W ciągu sezonu wegetacyjnego występują 3 pokolenia szkodnika. Skutkiem żerowania wzdymacza jest zahamowanie wzrostu pędów, przedwczesne opadanie liści i zawiązków, a także ordzawienie owoców i ich słabsze wybarwienie. Największe straty powoduje w szkółkach i młodych sadach. 

Charakterystyka objawów i sposoby zwalczania 

Rozwój szkodnika odbywa się na spodniej stronie liści. Do najważniejszych objawów żerowania wzdymacza gruszowego zalicza się zwijanie brzegów liści oraz ich deformacje, a w przypadku masowego pojawu – przedwczesne żółknięcie i zasychanie liści. Ograniczanie liczebności szkodnika polega m.in. na wycinaniu pędów z uszkodzonymi liśćmi. Zwalczanie chemiczne wzdymacza gruszowego wiąże się ze stosowaniem akarycydów lub insektycydów fosforoorganicznych.