Stokłosa płonna

Typ agrofaga: Chwast

Bromus sterilis

Występowanie stokłosy płonnej

Stokłosa płonna to jednoroczna lub dwuletnia roślina z rodziny wiechlinowatych. Występuje przede wszystkim na ugorach, rowach, obrzeżach dróg oraz wysypiskach. Spotkać ją można również na polach uprawnych, przede wszystkim na plantacjach zbóż ozimych oraz rzepaku ozimego, konkurującą o wodę i składniki odżywcze. Preferuje stanowiska przepuszczalne i wilgotne, zasobne w azot. Okres kwitnienia stokłosy płonnej przypada na wiosnę i lato – od maja do lipca. Jedna roślina jest w stanie wytworzyć do 200 ziaren.

Charakterystyka rośliny

Łodyga stokłosy płonnej jest naga i dorasta do wysokości 30–80 cm. Blaszka liściowa jest z obu stron owłosiona. Kwiaty stokłosy płonnej zebrane są w kłoski 4–10 kwiatowe, dorastające do 15–35 mm. Plewa dolna jest jednokwiatowa i dorasta do 30 mm długości, a górna – trójnerwowa, natomiast plewka dolna jest naga. Zwalczanie stokłosy płonnej polega na stosowaniu odpowiednich środków chwastobójczych – roślina największą wrażliwość wykazuje od fazy trzech liści do pełni kwitnienia