Fuzarioza kłosów

Typ agrofaga: Choroba

Fuzarioza kłosów – występowanie i znaczenie

Choroba spotykana jest w głównych rejonach uprawy zbóż, zwłaszcza pszenicy ozimej i pszenżyta ozimego. Fuzarioza kłosów szczególnie groźna jest w warunkach wysokiej wilgotności powietrza w granicach 90% oraz przy średniej dobowej temperaturze powietrza wynoszącej ok. 25^oC. W przypadku silnego porażenia choroba może powodować znaczące straty jakościowe oraz wielkościowe plonu. Efektem choroby jest także tworzenie się mykotoksyn, które są toksyczne dla ludzi i zwierząt.

Objawy choroby i metody zwalczania

Objawy fuzariozy kłosów widoczne są zarówno na kłosach, jak i na wiechach i ziarnie. Porażone kłosy stają się żółte, a w sprzyjających warunkach mogą pokrywać się nalotem barwy białej lub różowej. Ziarno, które uległo porażeniu, jest zniekształcone. Zapobieganie rozwojowi choroby polega na stosowaniu metod agrotechnicznych, m.in. na dokładnym przyorywaniu resztek pożniwnych, natomiast zwalczanie fuzariozy kłosów sprowadza się do stosowania środków chemicznych.