Podskórnik gruszowy

Typ agrofaga: Szkodnik

Eriophyes piri

Podskórnik gruszowy – występowanie i szkodliwość 

Szkodnik jest roztoczem z rodziny szpecielowatych. Zasiedla przede wszystkim grusze, w mniejszym stopniu jabłonie. Podskórnik gruszowy ma ciało koloru białego o wrzecionowatym kształcie. Dorasta do 0,20 mm długości. Formą zimującą są samice, a miejscem ich zimowania łuski pędów. W sezonie wegetacyjnym występuje od 2 do 3 pokoleń podskórnika gruszowego. Szkodnik jest szczególnie groźny na młodych drzewach, gdzie w dużym nasileniu może doprowadzić do zahamowania ich wzrostu. 

Objawy żerowania i metody ograniczania populacji szkodnika 

Głównymi objawami żerowania podskórnika gruszowego są widoczne gołym okiem nabrzmiałe pąki oraz zdeformowane ogonki liściowe. Objawy na blaszkach liściowych zaobserwować można w postaci licznych pęcherzyków koloru żółtego, które z czasem stają się brązowe. Naturalnym wrogiem szkodnika jest dobroczynek gruszowiec. Ograniczanie liczebności podskórnika gruszowego polega m.in. na systematycznym usuwaniu porażonych liści. Zwalczanie chemiczne wiąże się z wykonywaniem oprysków preparatami z grupy akarycydów.