Łokaś garbatek

Typ agrofaga: Szkodnik

Zabrus tenebrioides

Występowanie i znaczenie gospodarcze łokasia garbatka

Łokaś garbatek jest szkodnikiem z rodziny biegaczowatych, występującym przede wszystkim w rejonach upraw zbóż – pszenicy, jęczmienia, żyta i w mniejszym stopniu owsa. Szkodliwe są zarówno larwy, jak i osobniki dorosłe łokasia garbatka. Chrząszcz ma ciało koloru czarnego z matowym połyskiem, długości od 12 do 16 mm oraz szerokości do 6 mm. Cechą charakterystyczną szkodnika jest obecność tylko jednej szczecinki nad okiem. Larwy łokasia garbatka osiągają długość 25 mm i posiadają trzy pary nóg. Szkodliwość łokasia garbatka polega na ograniczaniu wielkości i jakości plonu zbóż.

Objawy żerowania i sposoby ograniczania liczebności szkodnika

Szkodnik odżywia się kwiatami lub miękkimi ziarniakami zbóż, przyczyniając się do zmniejszenia plonu. Największe szkody powodują larwy, które żywią się tkankami liści aż do nasady. Szkodnik żeruje zwłaszcza wieczorem oraz w nocy. Zwalczanie łokasia garbatka opiera się przede wszystkim na profilaktyce – m.in. na zmianowaniu oraz stosowaniu nawożenia organicznego. Ograniczaniu strat powodowanych przez łokasia garbatka sprzyjają zabiegi wykonywane preparatami owadobójczymi, które stosowane są do zwalczania innych szkodników.